Ik heb het geluk gehad om bijna 3 weken de Sony ST-DB790QS naast de Yamaha
RX-V440RDS en de Philips FR995 thuis te kunnen uittesten na van alle drie de
vele recensies en opmerkingen op Kieskeurig te hebben gelezen. Tevens heb ik de
zogenaamd toonaangevende Britse en Duitse reviews er eens bijgepakt en dan is
het toch uitermate verrassend dat je het het vaak in grote lijnen wel met die
bevindingen eens kunt zijn, maar dat je op details toch vaak een heel andere
mening toegedaan bent. De onvermijdelijke persoonlijke voorkeuren, smaak,
andere oren en andere speakers, randapparatuur en zelfs muziek, maken dat je
eigen oordeel toch vaak heel anders uitpakt. Ik ging eerst af op de Yamaha
omdat het een EISA Award winnaar was ewn mijn B&W DM302 boxen dat ook waren en
mij nooit teleurgesteld hebben, maar ondertussen ben ik erachter dat zo'n EISA
Award ook niet alles zegt en vaak gegeven wordt omdat een apparaat in zijn
totaal eruitspringt, qua lage prijs, innovatieve techniek, bijzonder uiterlijk,
mogelijkheden etc. Het wil niet persé zeggen dat het geluid het allerbeste is.
De Philips was de goedkoopste van het stel omdat het al een ouder model is en
eerlijk is eerlijk, de lelijkste en minst degelijke als je afgaat op hoe de
plastic knoppen aanvoelen. Je voelt al na een week dat er vroeg of laat
speling in die volumeknop gaat zitten. Niet dat het apparaat daardoor niet goed
meer werkt, maar het is toch een irritante zaak. Op Philips wordt, is mij
opgevallen, heel vaak afgegeven, zo al la: Philips is passé, Philips
ondersteunt geen Prologic 2, ze klinken slecht, er zijn geen onderdelen meer
als ie stuk gaat.... enzovoorts. Nou ben ik zelf wel trots op ons eigen
Philips en het is toch vreemd al;s je bedenkt dat Philips meer technologische
patenten in de wereld heeft dan bijvoorbeeld Sony en zeker meer dan de rest van
de audiomerken tesamen. Ik meen dat Philips 6e staat op de wereldranglijst, na
bedrijven als IBM en Intel. Maar goed, het ging hier de Sony en audio in het
algemeen. Ik verwachtte veel van deze Sony na lezing van de diverse testen.
Beter dan de Yamaha, schreven ze, mede dankzij een heel behoorlijk
stereogeluid.....schreven ze.....
Nou , dat is me tegengevallen hoor. Vooropgesteld, geen enkele receiver in deze
prijsklasse is slecht en ieders mening is vaak een op persoonlijke smaak en
voorkeuren gebaseerde, dus natuurlijk geef ik geen enen of vieren of vijven
voor het apparaat zoals sommigen doen (heel erg demonstratief en eenzijdig vind
ik dat), maar zelfs als ik een 8 of 9 geef voor geluid, wil dat niet zeggen dat
ik dat geluid op details goed vind. Bij de Sony is bijvoorbeeld m.i. het geluid
over de koptelefoon bar slecht als je het vergelijkt met de andere twee. De
Yamaha had absoluut het beste geluid daar en biedt zelffs nog een extra
toonregeling op de koptelefoon. Klasse ! De Philips zat daar tussenin, maar
toch meer richting de Yamaha dan de Sony. Voor bioscoopgebruik presteren de
Sony, de Yamaha en Philips vrijwel gelijk (hoewel de Philips de minste formaten
ondersteunt). Misschien is het waar dat de Sony net iets meer
uithoudingsvermogen heeft bij drukke actie op het scherm dan de andere twee,
die dan meer moeten zwoegen, maar de meeste gebruikers merken dat volgens mij
niet. Qua gebruiksgemak wint gek genoeg de Yamaha het. De Sony is een gruwel om
te leren bedienen en zelfs als je alles eenmaal weet, is het nog steeds
omslachtig. Daar verliest de Sony veel punten. De Yamaha kun je al snel
bedienen zonder handleiding en is logisch ingedeeld. De Philips is even lastig
met de tuner en menu-selectie, maar daarna ook heel eenvoudig. De
afstandbediening van de Sony is ook weer een minpunt. Hij werkt beter sdan de
Philips, maar duidelijk en gebruiksvriendelijk ? Zeker niet. Het stomste is nog
wel dat er lichtgevende toetsen opzitten. Dan moet je hem eerst even in fel
licht houden en dan zie je groene toetsen in het donker. Dit zou misschien
handig kunnen zijn als Sony op die toetsen wat gecshreven had, zodat je weet
waar het voor is, want natuurlijk kun je de onderschriften in het donker niet
lezen. It's a Sony, jawel ! Wederom heeft de Philips de lelijkste
afstandbvediening, een grof, groot ding die niet zo'n bereik heeft, maar...wel
duidelijk ingedeeld, net als die van de Yamaha. Qua degelijkheid lijkt de Sony
de duidelijke winnaar. Het ding is loodzwaar (is dat een voordeel ?) en heeft
een absoluut goede afwerking met een zeer stabiele aluminium volumeknop. Je
weet nooit van te voren hoe lang een apparaat mee zal gaan en meestal gaat een
plastic Philips net zo lang mee als een metalen Sony, maar het voelt in ieder
geval beter aan en ziet er betrouwbaarder en luxer uit. Desalwelteplus vind ik
de Yamaha de mooiste machine qua uiterlijk met zijn titaankleur en amber
display. De Yamaha heeft een sterk punt en een zwak punt als je hem voor 2
kanaals stereo gebruikt: hij is het meest gedetaileerd van alle drie in het
midden en hoog (ik hoorde dingen op een CD van Garbage die de andere twee er
niet uit konden krijgen - ik was zeer verrast!), maar is ronduit zwak met het
laag en bovenal klinkt hij qua soundstage / imaging / stereo spreiding erg dun
zoals mijn vrouw opmerktte, niet vol, er is geen aanwezigheid van geluid in de
hele kamer, je moet precies op het kruispunt gaan zitten en vooral je hoofd
niet draaien. Dat alles hoorlijk teleurstellend van de Yamaha en de
doorslaggevende reden om hem terug te brengen, want een AV receiver -ook al is
het primair een home cinema ding- moet een alleskunner zijn in mijn visie. Het
hoeft niet perfect (niets is perfect) maar aan een zekere minimale prestatie
moet hij wel kunnen voldoen, vind ik. Overigens blinkt de Yamaha wel uit met
zijn DSP programma's die zelfs voor een deel over de koptelefoon kunnen. Heel
netjes. Da de Sony weer. Zezeiden dat hij zo zuiver klonk in 2 kanaals stereo
en inderdaad zet hij een veel betere soundstage neer dan de Yaaha, absoluut.
Maar het extreme detail mist hij in het midden en het hoog en laag is zelfs met
voluit bass en treble nog niet zo veel beter dat je het als vol of warm kunt
omschrijven. Voor mij is een toonregeling belangrijk omdat vrijwel nooit de
standaard instelling prettig klinkt. Ik hoor vaak van mensen dat zij nooit iets
veranderen en dat een goede versterker d
at niet nodig heeft enzo. Ik zeg daarop nu dat die emnsen vergeten dat het
menselijk gehoor ook een toonregeling/equalizer in zijn hoofd ingebouwd heeft
zitten. En bij iedereen is die anders ingesteld. Het kan dus zijn dat wat mijn
oren dof vinden klinken, door mijn buurjongen als schel wordt ervaren en
omgekeerd. Misschien is het gehoor van de een meer gevoelig voor het midden dan
dat van de ander en daarom kiezen we voor verschillende speakers en al dan niet
aanpasbare toonregelingen op onze apparatuur. dat heeft dus niets van doen met
het geluid zoals het tijdens de opname bedoeld is. Zelfs als u er life bij was,
hoort u een ander geluid dan ik die misschien ook daar was. Enfin, dat even als
voetnoot. Ik vond dus de Sony wel goed, maar niet zo goed als ik verwacht had
en zeker voor gewoon stereo en koptelefoongebruik schoot het appaaraat voor
zoveel geld echt tekort, dus ook die ging retour. Blijft over de Philips die
ondanks het ontbreken van DPL2, DTS-ES/Neo en op papier mindere technische
specificaties (S/N 84 i.p.v. 96 bij Sony en 100 bij Yamaha) toch warmer en
voller klinkt. Sterker nog, de kanaalscheiding van de Philips is beter in
gewoon stereo dan de Sony (echter slechter dan de Yamaha)
en de instelmogelijkheden loudness, treble en bass, doen hem gemiddeld genomen
het beste klinken voor mijn oren. Daar staat dan weer een zeer matige tuner
tegenover (veel ruis), maar een DIN en RMS vermogen dat gelijk is aan de Sony,
wie had dat gedacht. Het bijzondere is dat de verguisde Philips de kamer weet
te vullen met geluid (het soundstage), en dat de spreiding zo goed is dat je
niet kunt horen dat het geluid uit de B&W speakers afkomstig is, het lijkt
gewoon als een wolk in je kaer te hangen, het is er gewoon. Dat is wat mijns
inziens een goede receiver moet kunnen. Transparant en vol aanwezig tegelijk.
Tevens weet de Philips de meeste bas in de twee frontspeakers te brengen
wanneer je er geen subwoofer bij hebt. Vooral prettig voor wie geleidelijk zijn
5.1 of 6.1 speakers wil aanschaffen en met twee fronts begint. Last but not
least een sterk argument voor de Philips en de Sony: beiden hebben een Phono
aansluiting en die van de Sony is de geveoeligste en de philips heeft de meeste
digitale in en uitgangen (2 optisch in, 2 digi coax in en 1 digi coax out)
plus 5 S-video in/outs plus AV-terminal en center pre out. Ik hoop dat de
potentiële koper van een home cinema set wat heeft aan deze vergelijking tussen
drie apparaten en ik sta open voor het beantwoorden van verdere vragen
natuurlijk.
